ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡುವ ಮುಗ್ಧ ಸ್ನೇಹ

"ಅಮ್ಮ ನಾನು ಪಾಪುನ ಒಮ್ಮೆ ಮುಟ್ಟಲಾ ?"ತೊದಲು ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದಳು ಪುಟ್ಟು ತನ್ನ ಅಮ್ಮನನ್ನು. ಪುಟ್ಟುವಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಒಂದೂ ವರೆ ವರ್ಷ. ಅದಾಗಲೇ ಅಮ್ಮನ ಬಳಿ ಇನ್ನೊಂದು ಪಾಪು ಬಂದಿದೆ. ಅಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕ ಮಗುವನ್ನು ಅಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಪುಟ್ಟು ನೋಡಿದ್ದೆ ಅವತ್ತು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ. "ನಿಧಾನ ಪುಟ್ಟು. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಪಾಪುಗೆ ಎಚ್ಚ್ರಾಗ್ತು" ಪುಟ್ಟು ಅಮ್ಮನ ಪಕ್ಕ ಮಲಗಿದ್ದ ಪಾಪುವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೆಂಪಾಗಿದ್ದ ಆ ಪುಟ್ಟ ಬಾಯಿ, ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ಆ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಪಾದಗಳು, ಮಡಿಚಿಕೊಂಡಂತಿದ್ದ ಆ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತನ್ನ ಬೆರಗು ಕಂಗಳಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾ ಮೆಲ್ಲನೆ ಪಾಪುವಿನ ಗುಲಾಬಿ ಪಾದಗಳ ಮೇಲೆ ಕೈಯಾಡಿಸಿದಳು. ಪಾಪು ಕೊಸರಾಡಿದಾಗ ತಾನೇನೋ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆನೆಂಬ ಭಯದಿಂದ ಅಮ್ಮನತ್ತನೋಡಿದಳು. ಅಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ನಕ್ಕು ಪುಟ್ಟುವಿನ ಹಣೆಗೊಂದು ಹೂಮುತ್ತನ್ನಿಟ್ಟು ಹೊರಗೆ ಆಡಿಕೊ ಹೋಗು ಅಂತ ಕಳಿಸಿದಳು.

3 ದಿನ ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಅಮ್ಮನೊಂದಿಗೆಪುಟ್ಟು ತನ್ನ ಅಜ್ಜನಊರಿಗೆ ಬಂದಿಳಿದಳು. ಮಳೆಗಾಲದ ಸಮಯವಾದ್ದರಿಂದ ಅಂಗಳದ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ನೀರೆ ನೀರು. ಪುಟ್ಟುವಿಗೆ ಹಿಗ್ಗೋ ಹಿಗ್ಗು ನೀರಲ್ಲಿ ಆಡಬಹುದೆನ್ದು. ಮುದ್ದುಗರೆವ ಅಜ್ಜ ಅಜ್ಜಿಯರ ಸಾಂಗತ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಂದಿನ ದಿನ ಕಳೆದಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಪುಟ್ಟುವಿನ ದಿನಚರಿಯೇ ಬದಲಾಗುವುದಿತ್ತು. ಸ್ನಾನ ಊಟ ಪ್ರತಿಯೊಂದನ್ನೂ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮ ಈಗ ಮಲಗೆ ಇರುವಳು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಪಾಪು ಬೇರೆ. ಪುಟ್ಟು ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕೋ ಅಜ್ಜಿಯನ್ನೇ ಕೇಳಬೇಕು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಕ್ಷಣ ಮೊದಲು ಪಾಪುವನ್ನು ನೋಡಬೇಕು. "ಪಾಪು ಯಾವಾಗ ದೊಡ್ಡಕ್ಕಾಗದು? ನನ್ನ ಜೊತೆ ಆಡೋದಕ್ಕೆ ಯಾವಾಗ ಬರೋದು ಪಾಪು?" ಅನ್ನುವ ಹತ್ತಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪಾಪುವಿನ ಗಲ್ಲ ಸವರಿದರೇ ಸಮಾಧಾನ ಅವಳಿಗೆ.

ಅಲ್ಲೇ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಆಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಪುಟ್ಟು ಅಳುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಪುವಿನ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿ ಬಚ್ಚಲಿನತ್ತ ಓಡಿದಳು.ಅಜ್ಜಿಯ ನೀಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಪಾಪು ಮೈಗೆಲ್ಲ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಪಳ ಪಳ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. "ಯಾಕೆ ಅಜ್ಜಿ ಪಾಪುಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ತಾ ಇದ್ದೇ?"ಪಾಪುಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸೋವಾಗ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚವು ಮಗಾ, ಮೈ ಕೈಯೆಲ್ಲ ಗಟ್ಟಿ ಆಗ್ಲೀ ಅಂತ". ಪುಟ್ಟುವಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲಹೊಸತು "ಪಾಪು ಸ್ನಾನ ಮಾಡೋದನ್ನ ನಾನೂ ನೋಡ್ತಿ" ಅಂತ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಳು.

ಹಬೆಯಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಬಿಸಿ ನೀರಿನಿಂದ ಮಗುವಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸುವುದನ್ನು ತನ್ನ ಬೆರಗುಕಂಗಳಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾ, ಅದೇ ಹೆಳೆಯಲ್ಲಿ ತಾನೂ ನೀರಾಡಿಮೈ ಒದ್ದೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಚ್ಚಲಿನಿಂದ ಹೊರ ಬಾರೆಂದರೆ ಮೊಂಡಾಟ ಮಾಡಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ನೀರಲ್ಲಿ ಆಡಿ ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರ ಬರುವಾಗ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಪುಟಾಣಿ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿಯೊಂದು ಛಂಗನೆ ಕಾಲ ಬಳಿ ಹಾರಿದಾಗ ಪುಟ್ಟುವಿಗೆ ಉಸಿರು ಕಟ್ಟಿದಂತಾಗಿತ್ತು.. "ಅಜ್ಜಿ ಇಲ್ಲಿ ನೋಡು ಬೇಗ.. ಏನು ಇದು" ಕೂಗಿದಳು. ಅಜ್ಜಿ ಅತ್ತ ತಿರುಗಿದವಳೆ ನಗುತ್ತಾ ಹೇಳಿದಳು " ಅದು ಕಪ್ಪೆ ಮರಿ ಮಗ"... ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಛಂಗ ಛಂಗನೆ ಜಿಗಿದಾಡತೊಡಗಿತ್ತು.ಪುಟ್ಟುವಿಗೆ ಇದು ಏನೋ ಹೊಸ ಆಶ್ಚರ್ಯಮೂಡಿಸಿತ್ತು. ಅವಳೂ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿಯ ಹಿಂದೆ ಜಿಗಿಯುತ್ತ ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮತ್ತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿ ಎಲ್ಲೋ ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು.

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮತ್ತದೆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮಳೆ ನಿಂತಿದ್ದು ನೋಡಿ ಅಂಗಳದ ನೀರಲ್ಲಿ ಆಡಲು ಪುಟ್ಟು ಹೊರಟಿದ್ದೇ ಅವಳಿಗೆ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿ ಕಂಡಿತ್ತು. ಪುಟ್ಟುವಿನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಖುಷಿಯ ಹೊನಲು, ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮುಗ್ಧ ನಗೆ. ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ಕಪ್ಪೆ ಮರಿಯೊಂದಿಗೆ ಹಾರಿ ಹಾರಿ ಕುಣಿದಳು. ದಿನಾಲೂ ಇದೇ ಮುಂದುವರೀದಿತ್ತು. ಪುಟಾಣಿ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿಯೊಂದಿಗೆ ಪುಟ್ಟುವಿನ ಸ್ನೇಹ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಬಲವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ದಿನಾಲೂ ಆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಕುಣಿಯಲು ಬಂದುಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು. ಮಾತು ಬಾರದ ಆ ಮೂಕ ಪ್ರಾಣಿ, ಏನೂ ಅರಿಯದ ಮುಗ್ಧ ಕಂದನ ನಡುವೆ ಅದೇನೋ ಹೇಳಲಾರದ ಬಾಂಧವ್ಯ. ಅವರ ಆಟವನ್ನು ನೋಡುವ ದೊಡ್ಡವರಿಗೋ ಒಳ್ಳೇಮನರಂಜನೆ.

ನೋಡ ನೋಡುತ್ತಾ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಕಳೆದದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪುಟ್ಟು ಆ ಹೊಸ ದಿನಚರಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಪುಟ್ಟ ಪಾಪೂವಿನೊಂದಿಗೆ ಆಡುವುದಕ್ಕೂ ಶುರುವಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಅವತ್ತೊಂದು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಸ್ನಾನವಾದ ಮೇಲೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿಳಿದು ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನಿಡುತ್ತಾ ನಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಝಲ್ ಝಲ್ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಯಾರಾದರೂ ಮೋಡಿಗೊಳಗಾಗುವಂತಿತ್ತು . ಕಪ್ಪೆ ಮರಿಯು ಹೊರಬರುವುದೇನೋ ಎಂದು ಅವಳು ಅತ್ತಿತ್ತ ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಜಿಗಿ ಜಿಗಿದು ಬಂತು ಕಪ್ಪೆ ಮರಿ. ಕಪ್ಪೆ ಮರಿ ಇನ್ನೇನು ಕುಪ್ಪಳಿಸುವುದರಲ್ಲಿತ್ತು ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಕಾಗೆಯೊಂದು ರೋಯ್ಯನೆ ಹಾರಿ ಬಂದು ಕಪ್ಪೆ ಮರಿಯನ್ನು ಕೊಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹಾರಿ ಹೋಯ್ತು.

ಪುಟ್ಟುವಿಗೆ ಏನಾಯ್ತು ಎಂದು ಅರಿವಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಎಲ್ಲ ನಡೆದುಹೋಗಿತ್ತು.ಅಲ್ಲೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಅಜ್ಜನನ್ನು ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದಳು "ಅಜ್ಜ ನೋಡು ಆ ಕಾಕಣ್ಣ ನನ್ನ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿಯನ್ನು ಕಚಕ್ಯಂಡು ಹೋತು. ಅದು ಮತ್ತೆ ತಂದು ಕಪ್ಪೆ ಮರಿನ ಇಲ್ಲೇ ಬಿಡ್ತು ಅಲ್ದನಾ?"ಅವಳಿಗೆ ನಿರಾಸೆ ಆಗಬಾರದೆಂದು ಅಜ್ಜ " ಹೌದು ಹೌದು ನೀನೇನು ಬೇಜಾರಾಗಡ" ಅಂತ ಸಮಾಧಾನಿಸಿ ಮತ್ತೇನೇನೋಹೆಳುತ್ತ ವಿಷಯಾಂತರಿಸಿ ಅವಳನ್ನು ಒಳಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಪುಟ್ಟುವಿನ ಗಮನವೆಲ್ಲ ಕಾಗೆ ಮೇಲೆ ಹಾರಿ ಹೊದೆಡೆಗೆ ಇತ್ತು. ಕಾಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿರಬಹುದು ತನ್ನ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿಯನ್ನು ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡು? ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿರಬಹುದು? ಯಾವಾಗ ತಂದು ಬಿಡುತ್ತೋ ಮತ್ತೆ ಅಂತೆಲ್ಲ ಯೊಚನೆಗಳು ಅವಳ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿರಬಹುದು ಎಂದು ಅವಳ ಮುಖಭಾವ ನೋಡಿದ ಅಜ್ಜನಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿತು.

ಮತ್ತೆ ದಿನಾಲೂ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವುದು ಅದು ಬಾರದಿದ್ದಾಗ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೇಳಿ ಪೀಡಿಸುವುದು ನಿತ್ಯದ ದಿನಚರಿಯಾಯ್ತು. ದಿನಾ ಏನಾದ್ರೂ ಕಥೆ ಕಟ್ಟಿ ಹೇಳಿ ಅವಳನ್ನು ನಂಬಿಸುವುದು ದೊಡ್ಡವರ ದಿನಚರಿಯಾಯ್ತು.

ಮೂರು ತಿಂಗಳು ಕಳೆದು ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ಪಾಪುವಿನೊಂದಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕಪ್ಪೆ ಮರಿ ಪುಟ್ಟುವಿನ ನೆನಪಿನಿಂದ ಮಾಸಿ ಹೋಗಿತ್ತು.

********
22 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅಮ್ಮ ತನ್ನೆದುರಿಗೆ ಹೇಳುವುದನ್ನು ಕೆಳಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಪುಟ್ಟುವಿಗೆ ತನ್ನ ಮತ್ತು ಕಪ್ಪೆಯ ಮರಿಯ ಆ ಸ್ನೇಹದ ಬಗ್ಗೆ ಅದೇನೋ ಭಾವನೆ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು.ತನಗೇನೂ ನೆನಪಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿಯೇ ನಡೆದಿದ್ದರ ಚಿತ್ರಣ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚೊತ್ತಿತ್ತು. ಮಳೆಗಾಲ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಆ ಕಥೆ ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು .

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಈಗ ಅದೇ ಥರ ಮಳೆಗಾಲ. ಮಾತಾದಡಿದ್ದೂ ಕೇಳದಷ್ಟು ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಆ ಮಳೆಹನಿಗಳು. ಆದರೂ ದೂರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಕಪ್ಪೆಗಳು ಕೂಗುತ್ತಿರುವಂತ ಸದ್ದು. ಮನೆಯ ಮುಂಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ಮಳೆ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತವಳ ಕಣ್ಣೆಲ್ಲ ಅಂಗಳದ ಕಡೆಯೇ ನೆಟ್ಟಿತ್ತು. ಕಪ್ಪೆ ಮರಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತದಾ ಎಂದು ಕಾಯುತ್ತಿರುವಂತಿತ್ತು ಅವಳ ನೋಟ.