ಮೋಡ ಕವಿದ ಬೇಸರದ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ
ಸುಮ್ಮನೇ ಬೀಸಿ ಬಂದ ಗಾಳಿಗೆ
ಕಾಲುಹಾದಿಗುಂಟ ಮರವುದುರಿಸಿದ
ಹೂ ಪಕಳೆಗಳಂತೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪು
ಹೂ ಕಂಪು ಹರಡಿ ತನುವನಾವರಿಸಿ
ಮನವ ಮುಸುಕಿದ್ದ ಬೇಸರದ ಛಾಯೆ ಅಳಿಯೆ
ದಿನವಿಡೀ ಕವಿದಿದ್ದ ಮೋಡ ಕೊಂಚ ಸರಿದು
ಸಂಜೆ ಜಾರುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲೂ ಹರಿದ ತಿಳಿ ಬೆಳಕಂತೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪು
ಮುಂಬಾಗಿಲ ದಾಟಿ ಒಳಬರುವಾಗ
ಸಂಜೆ ಯಾರಿಲ್ಲದ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ, ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಕವಿದ ಕಪ್ಪಿಗೆ
ಮಾತು ಮರೆತಂತಾಗಿ ದಿಗಿಲು ಆವರಿಸುವಾಗ
ಮೆಲ್ನಕ್ಕ ಗುಡಿಯ ಮುಂದಿನ ಪ್ರಣತಿಯಂತೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪು
ಕಾರುಗತ್ತಲ ರಾತ್ರಿ, ತಾರೆ ನೂರಲ್ಲ ಒಂದೂ ಇಲ್ಲದೇ
ನಿಶೆ ತಾನೇ ತಾನು ಮುಸುಕಿದಾಗ
ನಿದ್ದೆ ಬಾರದೆಯೂ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಕಂಗಳೊಳಗೆ
ತುಂಬಿಕೊಂಡ ಕನಸಂತೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪು
