ಮರಳುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ ?

ಏನೇನಿರಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟದೊಂದು ಲೋಕದಲ್ಲಿ
ಆದರೂ ಅದು ಮತ್ತಿನ್ನೇನನ್ನು ಹುಡುಕಲೆಂದು ಹೊರಟು ಬಿಟ್ಟೆನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಆ ಪುಟ್ಟ ಲೋಕದಿಂದ ನಾನು ....

ಮೊದ ಮೊದಲು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರ ಬಂದಾಗ ಎಲ್ಲ ಬಹು ಸುಂದರವಾಗೇ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು ..
ಹೊಸ ಲೋಕವೇ ಬಹು ಚೆಂದ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು..
ಕಂಡು ಕೇಳರಿಯದ ಆ ಹೊಸ ಲೋಕವೇ ನನ್ನದೆಂಬಂತೆ ನಾ ನಡೆಯತೊಡಗಿದ್ದೆ, ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಗೊತ್ತು ಗುರಿಗಳು ...

ನನ್ನ ಆ ಪುಟ್ಟ ಲೋಕವನ್ನು ಮರೆತೇಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ
ಒಂದೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೂ ಗೆಲುವ ಕಂಡಾಗ..
ಎಲ್ಲ ಸಾಧಿಸಿಬಿಟ್ಟೆನೆಂದು ನಗುತ್ತಿದ್ದೆ..
ಈ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿಬರುವಾಗ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಮುಗ್ಗರಿಸಿದ್ದೇನೆ,
ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಎಡವಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದೇನೆ,
ಆದರೂ ಏನೆಲ್ಲ ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ ...
ಏನೆಲ್ಲ ಪಡೆದುಕೊಂಡೆನೋ ಅಷ್ಟೇ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ..

ಇನ್ನೆಷ್ಟೋ ದೂರ ಸಾಗಿದಾಗ ಒಂದೊಂದೇ ಅರಿವಾಗತೊಡಗಿತು,
ನನ್ನ ಆ ಪುಟ್ಟ ಲೋಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಖುಶಿಗಳು, ಆ ಸಂತೃಪ್ತಿ ಇಲ್ಲಿಲ್ಲವೆಂದು
ಹೊಸ ಲೋಕ ಬೇಸರ ತರಿಸಿತ್ತು,
ಇಷ್ಟು ದೂರ ಸಾಗಿ ಬಂದ ಮೇಲೆ..

ಇವತ್ತೇಕೋ ಹಳೆ ನೆನಪುಗಳ ಗಾಳಿ ರೋಯ್ಯನೆ ಬೀಸುತ್ತಿದೆ
ಆ ನೆನಪಿನ ಗಾಳಿಯ ರಭಸವೆಷ್ಟಿದೆಯೆಂದರೆ ಮುಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಕಿತ್ತು ಮುಂದಿಡಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ
ಒಮ್ಮೆಲೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತೇನೆ ಮರಳಿ ಹೋಗಿ ಬಿಡಲೇ ನನ್ನ ಆ ಪುಟ್ಟ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ
ಸೇರಿಕೊಂಡು ಬಿಡಲೇ ಆ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಗೂಡನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ,

ಹೇಗೂ ನಡೆದು ಬಂದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳಿವೆಯಲ್ಲ
ದಾರಿ ಹುಡುಕುವುದೇನೋ ಕಷ್ಟವಿಲ್ಲ
ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳ ಜಾಡಿನಲ್ಲೇ ನಡೆಯಬಹುದಲ್ಲ,
ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಏನಿದೆ ಅಲ್ಲಿ ,
ಆ ಉಸುಕಿನ ನೆಲದಲ್ಲಿ,
ನೂರು ನೂರಾರು ಗುರುತಿಸಲಾಗದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು,
ಅಲೆಗಳ ಒಡಲಿನಲ್ಲಿ ಅಳಿಸಿಹೋದ ಇನ್ನೆಷ್ಟೋ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು
ನನ್ನದೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು ನನಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ...
ಮರಳುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ ನಾನು ನನ್ನ ಆ ಪುಟ್ಟ ಲೋಕಕ್ಕೆ?
ನನ್ನಾಸೆಯನ್ನು ಅಂಗಯ್ಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಸುಮ್ಮನೇ ಗಾಳಿಗೆ ಊದಿಬಿಟ್ಟೆ...