ನಾ ನೆಟ್ಟ ಹೂ ಬಳ್ಳಿ

ಮನೆಯಂಗಳದ
ತಗ್ಗಿನಂಚಿನಲ್ಲಿ
ನಾ ನೆಟ್ಟ ಹೂ ಬಳ್ಳಿ
ಹೂ ಬಿಟ್ಟಿದೆಯಂತೆ,
ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಹೂವು
ತಿಳಿಯಾದ ಪರಿಮಳ ಬೀರುತ್ತಾ
ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಬ್ಬವಾಗಿದೆಯಂತೆ

ಮತ್ತೆ ನಾ ಕೇಳಿದೆ ಬಿಟ್ಟ
ಹೂಗಳೆಷ್ಟು?
ಬಣ್ಣ ಬರೀ ಹಳದಿಯೆ
ಅಂಚಿಗೆ ಕೆಂಪಿಲ್ಲವೇ?
ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತಿರುವ
ಮೊಗ್ಗುಗಳೆಷ್ಟು?
ಎಂಥ ಸೊಬಗದು ಆ
ಬಳ್ಳಿಗಂಟಿದ ಪುಟ್ಟ ಹೂವಿನದು?

ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ಒಂದೇ ಒಂದು
ಪುಟ್ಟ ಹೂವಂತೆ
ಬಣ್ಣ ಬರಿಯ ಹಳದಿಯಂತೆ
ಮತ್ತೆ ಬಳ್ಳಿಗಂಟಿ
ಮೊಗ್ಗಿಲ್ಲವಂತೆ
ಎಲ್ಲ ಒಂದೇ ಹೂವಿನ ಮೋಡಿಯಂತೆ

ಮತ್ತೆ ನಾ ಕೇಳಿದೆ ಹೂವಿಗೆ
ಮುತ್ತಿದ್ದ ದುಂಬಿಗಳೆಷ್ಟು?
ಅಷ್ಟು ಚೆಲುವೆ ನಾ ನೆಟ್ಟ
ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟ ಒಂಟಿ
ಹೂವಿನದು?
ಹೂವ ಹೊತ್ತು ಬಳ್ಳಿಯೂ
ನಗುತಿರಬಹುದಲ್ಲ
ಬಳ್ಳಿ ಚಿಗುರಿದೆಯೆ ಸೊಂಪಾಗಿ?

ಹೂವಿನ ಸುತ್ತೆಲ್ಲ ದುಂಬಿಗಳ
ಹಿಂಡಂತೆ,
ಹೂವಿನ ದಳದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ
ಹನಿಗಳೆರಡು ಮುತ್ತಂತೆ
ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದೆಯಂತೆ,
ಹೂವೆಲ್ಲಿ ಬಾಡುವುದೋ ಎಂದು
ಸೂರ್ಯನೂ ಮೋಡಗಳ ಹಿಂದೆಲ್ಲೋ
ಮರೆಯಾದನಂತೆ.

ಹೆಸರರಿಯದ ಆ ಹೂ
ಬಳ್ಳಿಯನ್ನು ನಾ ನೆಟ್ಟಾಗ
ಬಲು ಹಿಂದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ
ನೂರಿತ್ತು ಮನದಲ್ಲಿ
ಬಾಡಿ ಬಳಲಿರುವ ಬಳ್ಳಿ ನಿಲ್ಲುವುದೇ ಈ ನೆಲದಲ್ಲಿ
ಚಿಗುರಿ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹಬ್ಬಿ
ಹೂ ಬಿಡುವುದೇ ಈ ಬಳ್ಳಿ,
ಮೊಗ್ಗು ಬಿರಿದು ಅರಳಿದಾಗ
ಪರಿಮಳ ಹೇಗಿರಬಹುದು ಹೂವಲ್ಲಿ?

ದಿನ ದಿನವೂ ನೀರೆರೆವಾಗ
ಮುಟ್ಟಿ ಸವರುತ್ತಿದ್ದೆ
ಬಳ್ಳಿಯನ್ನು,
ಬಗ್ಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ
ಮನದಲ್ಲೇ ನಾನಂದುಕೊಂಡು
ಮೊಗ್ಗಾಗಿದೆಯೇ
ಬಳ್ಳಿಯಂಚಿನಲ್ಲೊಂದು..

ವರುಷಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾದ
ಹೂ ಬಳ್ಳಿಇನ್ನು ಹೂ
ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು
ನಾ ಮರೆತೇ ಬಿಟ್ಟಿರುವಾಗ,
ಅಷಾಢವೆರಗಿ ಎಲ್ಲ
ಹೂಗಿಡಗಳು ಹೂವಿಲ್ಲದೇ
ಬರಿದೆ ನಿಂತಿರುವಾಗ
ಅಂಗಳದಂಚಿನಲ್ಲಿ ನಾನೆಟ್ಟ
ಹೂ ಬಳ್ಳಿ
ಹೂ ಬಿಟ್ಟಿದೆಯಂತೆ
ನಾನಿಲ್ಲದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ

ಹೂವನ್ನು ನೋಡಿ ಚೆಲುವ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ
ಸೆರೆಹಿಡಿಯದಿದ್ದರೇನಾಯಿತು,
ಹೂವಿನ ಚಿತ್ತಾರವನ್ನು
ಮನದಲ್ಲೇ ಚಿತ್ರಿಸಿಕೊಂಡು
ಮೆಲು ನಕ್ಕೆ,
ಗಾಳಿ ಬೀಸಿ ಬಳ್ಳಿ ತೂಗಿ
ನನ್ನ ನೆನಪಾಗಿ ಹೂವು
ನಕ್ಕಿರಬಹುದೆಂದು
ಮುಂದಿದ್ದ ಹೂವಿನ
ಚಿತ್ರಕ್ಕೊಂದು ಮುತ್ತಿಟ್ಟೆ.

ಅರ್ಥವಾಗದವನು

ರಾತ್ರಿಗತ್ತಲಿಗೆ ಭಯವಿದ್ದಾಗ ನನ್ನಲ್ಲಿ
ಮುಖ ಮುಚ್ಚಿದ್ದ ನನ್ನ
ಕೈಗಳನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ
ನನ್ನ ಗಲ್ಲವನ್ನೆತ್ತಿ
ಬಾನಿನಲ್ಲಿ ಹೊಳೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ
ಚುಕ್ಕಿಗಳ ತೋರಿಸಿ,ನಗಿಸಿ
ಕತ್ತಲೆ ಎಂದರೆ ಇದ್ದ ಭಯವನ್ನೋಡಿಸಿ
ನನ್ನಲ್ಲಿ ಚುಕ್ಕಿ ಎಣಿಸುವ
ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಸಿದವನು
ಇಂದು, ಬಾ ಚುಕ್ಕಿ ಹರಡಿ
ಚಿತ್ತಾರವಾಗಿರುವ ಬಾನ ಕೆಳಗೆ
ಕೂತು ಮಾತಾಡೋಣವೆಂದರೆ
"ನನಗೆ ಕೋಟಿ ಚುಕ್ಕಿಗಳ
ನಡುವೆ ಒಂದಾಗಿ ನಿನ್ನ
ಕಣ್ಣೊಳಗೆ ಕಳೆದು ಹೋಗುವೆನೆಂಬ ಭಯವಿದೆ" ಎಂದ

ನಾನಂದು ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿ ಹೋಗಿ
ಬೆದರಿ ಕೈಚೆಲ್ಲಿ ಸೋತು
ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ
ಕೈ ಹಿಡಿದು ಮೆಲು ನಕ್ಕು
ದೂರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹರವಿಕೊಂಡಿದ್ದ
ನನ್ನ ಕನಸುಗಳ ತೋರಿಸಿ
ಗುರಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ದಾರಿ
ತಪ್ಪುವುದುಂಟೆ?
ಮುನ್ನಡೆಯಬೇಕು ನೀನು
ಅವುಗಳ ಬಳಿ ಸೇರುವವರೆಗೆ
ಎಂದವನು ಇಂದು,
ಬಾ ನನ್ನೊಡನೆ
ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣ
ಹಚ್ಚೋಣ ಎಂದರೆ
"ನನಗೆ ಕನಸುಗಳೇ ಇಲ್ಲ " ಎಂದ.

ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೂ ಎಡವುವೆನೆಂಬ
ಭಯವಿದ್ದಾಗ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅಂದೊಮ್ಮೆ
ಧೈರ್ಯ ತುಂಬುತ್ತಾ
ಎಡವಿದಾಗ ನನ್ನೆತ್ತಿ ಮುನ್ನಡೆಸಿ,
ನನ್ನೊಡನೆ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುವ
ಭರವಸೆಯಿಡುತ್ತಾ
ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಾನಿದ್ದೇನೆ ಸದಾ ಎಂದವನು ಇಂದು,
ಕವಲೊಡೆದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಾ ನಿಂತು
ಒಂಟಿತನದ ಭೀತಿ ಕಾಡಿ ಬಿಕ್ಕಳಿಸುವಾಗ
"ಸಮಯಗಳ ಸರಪಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿ ನಾನು" ಎಂದ.

ಹುಡುಕಾಟ

ಮತ್ಯಾಕೆ ಹುಡುಕುತಿ
ಹಸಿರು ಲಂಗದ ಆ ಪುಟ್ಟ
ಬಾಲೆಯನ್ನ
ನನ್ನೊಳಗೆ ಅವಳು
ಕಳೆದುಹೋಗಿಹಳು ಎಂದೋ..
ಚಿಮ್ಮುವ ನೆರಿಗೆಯ ಆ ಹಸಿರು
ಲಂಗ ಈಗ ಬರೀ ನೆನಪಿನ
ಪುಟಗಳಿಗೆ ಹೊದಿಕೆ..

ಮತ್ಯಾಕೆ ಹುಡುಕುತಿ
ಮುದ್ದು ಗಲ್ಲದ ಆ ತುಂಟ
ಪುಟಾಣಿಯನ್ನ? ಆಗಲೇ
ಮರೆತು ಹೋಗಿದೆಯಲ್ಲ
ಆ ಮುದ್ದು ಮುಖ,
ತುಂಟತನಗಳೆಲ್ಲ ಈಗ ಬರೀ
ನೆನಪಿನ ಪುಟಗಳ ಮೇಲೆ
ಬರೆದ ನಾಲ್ಕು ಸಾಲುಗಳು...

ಮತ್ಯಾಕೆ ಹುಡುಕುತಿ
ಕಾಲುವೆಯ ನೀರಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಳಿಬಿಟ್ಟು
ಪುಟಾಣಿ ಮೀನುಗಳು ಪಾದಕ್ಕೆ
ಕಚಗುಳಿಯಿಟ್ಟಾಗ ನಗುತ್ತಿದ್ದ ಚಿನ್ನಾರಿಯನ್ನ?
ಆ ಕಾಲುವೆಯೆಂದೋ ಬತ್ತಿ
ಹೋಗಿದೆಯಂತೆ, ಮೀನಿಟ್ಟ
ಕಚಗುಳಿಗೆ ನಕ್ಕಿದ್ದೆಲ್ಲ
ಈಗ ಬರೀ ನೆನಪಿನ ಪುಟಗಳ
ಅಂಚಿಗೆ ಬಿಡಿಸಿದ ಬಳ್ಳಿ ರಂಗೋಲಿ.

ಮತ್ಯಾಕೆ ಹುಡುಕುತಿ
ಮಾತು ಮಾತಿಗೆ ಸಿಟ್ಟಿಗೆದ್ದು
ಮುಖ ಊದಿಸಿಕೊಂಡು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ
ಹನಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಹೊರಗೋಡಿ
ಮತ್ತೆ ಒಳ ಬರುವಾಗ,
ಸಿಟ್ಟಾಗಿದ್ದೆ ಮರೆತು ನಗುವ
ಚಿಲುಮೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದವಳನ್ನು?
ಮಾತಿಗೆ ಮೌನದ ಕಡಿವಾಣ
ಎಂದೋ ಬಿದ್ದಿರಲು, ಸಿಟ್ಟಿಗೇಳುವ
ಪೋರಿಯ ಓಟ ನೋಟಗಳೆಲ್ಲ
ಈಗ ಬರೀ ನೆನಪಿನ ಪುಟಗಳ
ಮೇಲೆ ಚೆಲ್ಲಿದ ನೀಲಿ ಶಾಯಿಯ ಗುರುತು

ಮತ್ಯಾಕೆ ಹುಡುಕುತಿ
ಕಳೆದು ಹೋದವಳನ್ನ ?
ಮತ್ಯಾಕೆ ಹುಡುಕುತಿ
ಸಿಕ್ಕಲಾರದವಳನ್ನ ?
ಮತ್ಯಾಕೆ ಹುಡುಕುತಿ
ನೆನಪಿನ ಪುಟಗಳನ್ನ ಬೀಸು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ
ಹಾರಲು ಬಿಟ್ಟವಳನ್ನ ?
ಅಷ್ಟು ಹಟ ಹೂಡುವೆಯಾದರೆ
ಮನಸೇ, ನೀ ಕೇಳಿಬಿಡು ಎಲ್ಲರನ್ನ
"ಹುಡುಕಿ ಕೊಡುವಿರಾ ನಂಗೆ ನನ್ನ"?

ಪ್ರೀತಿ - ಮೌನ

"ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಅನ್ನೋದು ಹರಿಯೋ ನದಿ ಹಾಗೆ ಕಣೊ. ನದಿ ಹೇಗೆ ತನ್ನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳು ಕಷ್ಟಗಳು ಏನೇ ಬಂದರೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತನ್ನ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಹಾಕ್ಕೊನ್ಡು ಮತ್ತದೆ ನಿರ್ವಿಕಾರ ಭಾವದಿಂದ ಕಡಲನ್ನು ಸೇರುವುದಕ್ಕೆ ಹರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆಯೋ ಹಾಗೆ ಕಣೊ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಕೂಡ. ನಿನ್ನಿಂದ ನಂಗೆ ಎಷ್ಟೇ ನೊವಾದ್ರೂ ನಾನು ಒಂದು ಸಲವೂ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಅದನ್ನ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೇ ತೊಡಕುಗಳು ಬಂದರೂ ಎದುರಿಸಿ ನಿನ್ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೀನಿ" .

ಹೀಗನ್ದವಳು ತಲೆಯೆತ್ತಿ ಅವನ ಮುಖವನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿದಳು.

ಅವಳಂದ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವಂಥ ಯಾವುದೇ ಭಾವನೆ ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ತಿಳಿ ನಗೆ ಯನ್ನು ಬೀರುತ್ತಾ ಅವಳನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವನು. ಅವಳಿಗೆ ಅವಮಾನವಾದಂತಾಯಿತು.

"ಮಾತಿಗೆ ಮೂರು ಅರ್ಥವಾದರೆ ಮೌನಕ್ಕೆ ನೂರು ಅರ್ಥವಂತೆ. ಮಾತಿನ ಮೂರು ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಅರಿಯುವುದೇ ನನಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗಿರುವಾಗ ಇನ್ನು ನಿನ್ನ ಮೌನದ ನೂರು ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ನಾನು ಬೇಧಿಸಬೇಕಂದರೆ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯವೋ ಅದು? ಇಷ್ಟು ದಿನ ನಾನು ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟಿದ್ದು ಸಾಕು ಇನ್ನು. ಇವತ್ತು ನಿನ್ನ ಮೌನಕ್ಕೆ ಅರ್ಥ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ ನನಗೆ. ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬುದು ಇರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅದೆಲ್ಲ ಬರೀ ನನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿತ್ತು. ನೀನಾಗಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ನಿವೇದಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೂ ನನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಾನು ಏನೇನೋ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕ್ಷಮೆಯಿರಲಿ. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ನದಿ ಬತ್ತಿ ಬರಡಾಗುವುದನ್ನು ನಿಂತು ಇನ್ನೂ ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ ನನ್ನಿಂದ ಆಗದು. ನಾನಿನ್ನು ಹೊರಡುತ್ತೇನೆ" ಗಂಟಲುಬ್ಬಿ ಬಂದರೂ ಇವಿಷ್ಟೂ ಮಾತನ್ನು ಆಡಿದವಳು ಅಲ್ಲಿಂದ ಎದ್ದು ಹೊರಡಲಣಿಯಾಗಿ ಅವನನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿದರೆ ಅವನದು ಮತ್ತದೆ ಮೌನ.

ಎದ್ದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟವಳು ಎರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಕೈಗಳೆರಡನ್ನೂ ಹಿಡಿದಂತಾದಾಗ ಅಲ್ಲೇ ನಿನ್ತಳು.

ಅವಳ ಹಿಂದೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಅವನು ಅವಳ ಕೈಗಳೆರಡನ್ನೂ ತನ್ನ ಕೈಗಳಿಂದ ಮೇಲೆ ಎತ್ತಿ ಆಕಾಶದತ್ತ ಚಾಚಿದ. ಅವಳು ತಲೆಯೆತ್ತಿ ಮೇಲೆ ನೋಡಿದಳು. ಇಡೀ ಆಕಾಶವೇ ಅವಳ ಬಾಹುಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾದಂತೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಅವನು ಏನಾದರೂ ಹೇಳುವನೇನೋ ಅನ್ದುಕೊನ್ಡಳು. ಇಲ್ಲ ಈಗಲೂ ಅವನು ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ.

ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಬಾಹುಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಆಕಾಶವನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿದಳು. ಆಕಾಶದ ವಿಸ್ತಾರಕ್ಕೆ ಪರಿಮಿತಿಯಿದೆಯೆ?? ಅಬ್ಬಾ !! ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಅವನ ಪ್ರೀತಿ ಆಕಾಶ ದಷ್ಟು!! ಆ ಶುಭ್ರ ನೀಲಿ ಆಗಸ ಎಷ್ಟು ನಿಶ್ಕಲ್ಮಶ ಎಷ್ಟು ಸುಂದರ. ನಿಷ್ಕಳಂಕತೆಯ ಸಂಕೇತವಾದ ಬಿಳಿಯ ಬಣ್ಣ ಅಲ್ಲೇ ಇದೆ. ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಮನಕ್ಕೆ ಮುದ ನೀಡುವ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣ ಕೂಡ. ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ಓಡಿಸಿ ಬೆಳಕನ್ನು ಕೊಡುವ ಸೂರ್ಯನಿರುವುದೂ ಆಕಾಶದಲ್ಲೇ!! ಪ್ರೀತಿಯ ಚುಕ್ಕಿ ಚಂದ್ರಮರಿರುವುದೂ ಅಲ್ಲೇ ಅಲ್ಲವೇ??. ಅಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಏಳು ಬಣ್ಣಗಳ ಮಿಲನ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು ನನ್ನ ಅವನ ಮನಸಿಗೆ ಸೇತು ಬಂಧವೇ? ಇದು ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲದೇ ಇನ್ನೇನು? ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬತ್ತಿ ಹೋದ ನದಿ ಮತ್ತೆ ತುಂಬಿ ಹರಿಯಲು ಮಳೆ ಹನಿಸುವ ಮೋಡವೂ ಆಕಾಶದಲ್ಲೇ ತಾನೆ ಇರುವುದು.

ಮೌನದ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥ ಅವಳಿಗಾಗ ಆಗಿತ್ತು.

ಹಾಗೆಯೇ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಅವನ ಮುಖ ನೋಡಿದಳು. ಅವಳ ಕೈಗಳನ್ನೆತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಅದೇ ಮಂದಹಾಸವಿತ್ತು. ಕಣ್ಣುಗಳೆರಡೂ ಮೆಲುವಾಗಿ ಮುಚ್ಚಿದ್ದವು. ಅವನ ಉಸಿರಿನ ಧ್ವನಿಯೊಂದೇ ಅವಳಿಗೆ ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಮುಂದೆ ತಿರುಗಿ ತಾನೂ ಕಂಗಳೆರಡನ್ನೂ ಮುಚ್ಚಿದಳು. ಹನಿಗಳೆರಡು ಬಂಧನದಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಂಡಂತೆ ಅವಳ ಕೆನ್ನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಜಾರಿದವು.