ಚಿಟ್ಟೆಯಂತೆ ಹಾರಿತು ಮನವು

ಮೊನ್ನೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಪ್ಪ ಅದಾಗಲೇ ನಮ್ಮ ಬರುವು ಹಾಯುತ್ತಾ ಗೇಟ್ ನ ಬಳಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಆಟೋ ಸದ್ದು ಕೇಳಿ ಹೊರ ಬಂದ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಸಂತೋಷ ಎಲ್ಲ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ, ನಾನು ಬರುವುದು ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಅಕ್ಕ ನನ್ನೊಡನೆ ಬರುವುದನ್ನು ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ surprise ಇರಲಿ ಅಂತ ಅಕ್ಕನೆ ಹೇಳಿದ್ದು. ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇಬ್ಬರೇ ಇದ್ದು ಶಾಂತವಾಗಿದ್ದ ಮನೆಗೆ ನಾವಿಬ್ಬರು ಹೊಕ್ಕಿದ್ದೆ ಏನೋ ಬೇರೆಯೇ ಕಳೆ ಬಂದಂತಾಯಿತು. ನಗು ಮಾತು ತಮಾಷೆ, ಅಮ್ಮನ ಉಪಚಾರಗಳ ನಡುವೆ ಸಮಯ ಹೋಗಿದ್ದೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.

ಸಂಜೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಅಮ್ಮ ಇಬ್ಬರೇ. ಅಮ್ಮ ಯಾರೊಂದಿಗೊ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸಿದ್ದಳು. ನಾನು ಸುಮ್ಮನೇ ಹೊರ ನಡೆದೆ. ನಮ್ಮನೆ ಕೆಳಗಿನ ಹಿತ್ತಲಿನ ಕೆಳಗಿನ ಪುಟ್ಟ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಸಂಜೆ ಅಡ್ದಾಡುವುದೆಂದರೆ ಅದೇನೋ ಖುಷಿ. ಅಷ್ಟೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಬಾಳೆ ಗಿಡಗಳು, ನಡುವಲ್ಲೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಾಫಿ ಸಸಿಗಳು. ಸಸಿಗಳಾ ಅವು? ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ನೆಟ್ಟಂಥ ನೆನಪು. ಆಗಲೇ ನನ್ನ ಎರಡರಷ್ಟು ಎತ್ತರ ಬೆಳೆದ ಗಿಡಗಳಾಗಿವೆ. ಹೋದ ಸಲ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ನಾನು, ಅಪ್ಪ ಕಾಫಿ ಬೀಜ ಕೊಯ್ದಿದ್ದು ನೆನಪಾಯ್ತು. ಹಿಂದಿನ ಸಲ ನೋಡಿದಾಗ ಬೇಸಿಗಯೆ ಬಿರು ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಒಣಗಿದ್ದ ನೆಲ ಬಿದ್ದ 4-6 ಮಳೆಗೆ ಹುಲ್ಲು, ಅವು ಇವು ಕಳೆ ಸಸಿಗಳಿಂದ ಕೂಡಿ ಹಸಿರಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಓಡಾಡಿದೆ. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಿತವೆನಿಸಿತು.

ಅಷ್ಟೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಛಕ್ಕನೆ ಚಿಟ್ಟೆಯೊಂದು ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಸೆಳೆಯಿತು. ಮೈಯೆಲ್ಲ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣ, ರೆಕ್ಕೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಚಿತ್ತಾರಗಳಿದ್ದ ಆ ಚಿಟ್ಟೆ ತುಂಬಾ ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಅಕ್ಕ ಚಿಟ್ಟೆ ಹಿಡಿಯಲು ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಓಡುತ್ತಿದ್ದ್ದ ಆ ದಿನಗಳು ಕಣ್ಮುಂದೆ ತೇಲಿ ಹೋದವು. ಮತ್ತೆ ಅತ್ತಿತ್ತ ತಿರುಗಿ ಚಿಟ್ಟೆಯನ್ನು ಹುಡುಕಿದೆ. ಅಬ್ಬಾ ಅದೆಷ್ಟು ಚಂಚಲ ಚಿಟ್ಟೆ!!! ಒಂದು ಕಡೆ ಕೂರುತ್ತಿಲ್ಲ ಒಂದು ನಿಮಿಷ ಕೂಡ. ಇತ್ತ ಹಾರಿ ಅತ್ತ ಹಾರಿ ನೋಡ ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆಲ್ಲೋ ಹಾರಿಹೋಗಿಯಾಗಿತ್ತು. ನಂಗೆ ಚಿಟ್ಟೆಯದೊಂದು ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯೋ ಮನಸ್ಸಾಯಿತು.ಚಿಟ್ಟೆಯನ್ನ ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಅದು ಹಾರಿದಲ್ಲೆಲ್ಲ ನಾನು ಓಡಿ ಓಡಿ ಹೋದೆ. ಉಹೂಂ ಚಿಟ್ಟೆ ತನ್ನ ಚಾಂಚಲ್ಯತೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹುಡುಕಿದೆ ಚಿಟ್ಟೆಗಾಗಿ. ಮೂಲೆಯೊಂದರ ಗಿಡದ ಮೇಲೆ ಮೂರು ಚಿಟ್ಟೆಗಳು ಹಾರುತ್ತಿದ್ದವು. ಆಹಾ ಎಂದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಅತ್ತ ಓಡಿದೆ. ಅವೆಲ್ಲ ಆಗಲೇ ಹಾರಿ ಹಾರಿ ಒಂದೊಂದು ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಚದುರಿದವು.

ಪಕ್ಕದ ಗಿಡದ ಮೇಲೆ ಅರ್ಧ ರೆಕ್ಕೆ ಹರಿದಿದ್ದ ಚಿಟ್ಟೆ ರೆಸ್ಟ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಸಮಯ ಸಾಧಿಸಿ ಫೋಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದೆ. ನಾನು ಮಾಡಿದ ಸದ್ದಿಗೆ ಅದಾಗಲೇ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹಾರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಬಾಳೆ ಗಿಡಗಳ ನಡುವಲ್ಲೆಲ್ಲ ಓಡಾಡಿದೆ. ಕಾಫಿ ಗಿಡಗಳ ಎಲೆ ಸವರಿದೆ. ಚಿಟ್ಟೆಗಳ ಗುಂಗು ಇನ್ನೂ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹಿಂದೆ ದೃಷ್ಟಿ ಹಾಯಿಸಿದಾಗ ಗಿಡವೊಂದರ ಮೇಲೆ 2 ಚಿಟ್ಟೆಗಳು ಕುಳಿತಿದ್ದು ಕಾಣಿಸಿತು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೋಗಿ ಇನ್ನೊಂದು ಫೋಟೊ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದೆ. ಮತ್ತೊಂದು ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯುವ ಆಸೆಯಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಟ್ಟೆ. ಕೈಗೆ ಸೋಳ್ಳೆಯೊ ಏನೋ ಕಚ್ಚಿದಂತಾಗಿ ಕೈ ನಡುಗಿತು. ಗಿಡ ಅಲುಗಾಡಿ ಚಿಟ್ಟೆಗಳೆರಡೂ ನನ್ನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಎರಗಿದಂತೆ ಹಾರಿದವು. ಭಯದಿಂದ ನಾನೂ ಅಷ್ಟೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಿದೆ. ಉಸಿರು ಬಿಗಿ ಹಿಡಿದು ಕಣ್ಣುಗಳೆರಡನ್ನೂ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಮುಚ್ಚಿದ್ಡೆ. ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ಚಿಟ್ಟೆಗಳು ಹಾರಿದತ್ತ ನೋಡಿ ನನ್ನ ಪುಕ್ಕಲುತನಕ್ಕೆ ನಾನೇ ನಗುತ್ತಾ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಮಣ್ಣಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ.

ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟೋ ಪುಟಾಣಿ ಕೆಂಪು ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಚಿಟ್ಟೆಗಳು ಹಾರುತ್ತಿದ್ದವು. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಬಾಚಿ ಹಿಡಿಯುವ ಮನಸ್ಸಾಯಿತು. ನನ್ನ ಹಿಂದುಗಡೆ ಇದ್ದ ಜೋಡು ಹಲಸಿನ ಮರದ ಕಾಯಿಗಳೆಲ್ಲ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡಿ ನಕ್ಕಾಂತಯಿತು. ಆಗಲೇ ಪಟ ಪಟನೆ ಮಳೆಯ ತುಂತುರು ಹನಿಗಳು ಉದುರಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಮೇಲುಗಡೆಯಿಂದ ಅಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. " ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತು ಅಲ್ಲೇನು ಮಾಡ್ತಿದೀಯಾ. ಮೇಲೆ ಬಾ".... ಮೇಲೆ ಹೋಗಲು ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲೇ ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕೂರುವ ಮನಸ್ಸಿತ್ತು. ಅಮ್ಮ ಇನ್ನೂ ಕರೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು "ಶಾಮು ಏಯ ಶಾಮು"..... ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಎದ್ದು ಹೊರಟೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಅಲ್ಲೇ ತೋಟದ ನಡುವಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಚಿಟ್ಟೆಯಂತೆ ಹಾರುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು....