** ಸ್ಮೈಲ್ ಪ್ಲೀಸ್ **

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ 8 ಗಂಟೆ. ಅಯ್ಯೋ ಇಷ್ಟೊತ್ತು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿದೆನಾ ?ಎಂದುಕೊಂಡು ಆಫೀಸಿಗೆ ಲೇಟ್ ಆಗುತ್ತದೆಂದು ಎದ್ದು ಬೇಗ ಬೇಗ ರೆಡಿ ಆಗಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ರೆಡಿ ಆಗಿ ರೂಮಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದೆ. ಪಕ್ಕದ ರೂಮಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದವಳೇ "ಯಾಕೆ ಏನಾಯ್ತು? " ಎಂದಳು. ನಾನು ಅರ್ಥವಾಗದೆ "ಯಾರಿಗೆ?" ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದೆ. ಅದಕ್ಕವಳು " ನಿಂಗೆ ಕಣೆ. ನೀನು ಹೇಳದಿದ್ದರೆ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಾಗೋದಿಲ್ವ?" ಅಂದಳು. ನಾನು "ಇಲ್ಲ ಏನು ಆಗಿಲ್ಲ. ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗೆ ಇದ್ದೀನಲ್ಲ. ಯಾಕೆ ಕೇಳ್ತಿದೀಯ ಹೀಗೆ?" ಅಂದೆ. "ನಿನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದ್ರೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ ರಾತ್ರಿ ಸರಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ ಅಂತ. ಯಾಕೆ ಅಷ್ಟು ಬೇಜಾರು ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿದೀಯ? ಯಾವಾಗಲೂ ನಿನ್ನ ಮುಖದಲ್ಲಿರುವ ಆ ನಗು ಎಲ್ಲಿ ಇವತ್ತು? ಸ್ಮೈಲ್ ಪ್ಲೀಸ್" ಅಂದಳು.

ನಂಗೆ ಏನು ಹೇಳುವುದೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಒಂದು ನಗೆಯನ್ನು ನಕ್ಕು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟೆ. ಹೌದು ಅವಳು ಹಾಗೇ. ಈ 6 ವರ್ಷ ಗಳ ನನ್ನ ಅವಳ ಒಡನಾಟದಲ್ಲಿ ನಾನು ತುಂಬಾ ಬೇಜಾರಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ ಕಂಡುಹಿಡಿಯೋದು ಅವಳೊಬ್ಬಳೆ. ಯಾವಾಗಲು ನಗುತ್ತಿರುವ ನಿನ್ನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಒಂದು ನಿಮಿಷ ನಗು ಮಾಯವಾಗುವುದೂ ನಂಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗೋಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾಳವಳು.

ಫೋನ ರಿಂಗಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅತ್ತಕಡೆಯಿಂದ ಅಕ್ಕ ಹಲೋ ಅಂದಳು. ನಾನು ಹಲೋ ಅಂದೇ. "ಯಾಕೇ ಧ್ವನಿ ಒಂಥರಾ ಇದೆ ಏನಾಯ್ತು?" ಅಂದಳು. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು "ಏನೂ ಇಲ್ಲಾ" ಅಂದೆ. ಮತ್ತೆ ಅವಳು "ಸುಳ್ಳು ಹೇಳ್ತೀಯಾ? ನಿನ್ನ ಧ್ವನಿಯ ಜೊತೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಇರುವ ಆ ನಗು ಇವತ್ತಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುವಾಗಲೂ ನಗುತ್ತಿರುವ ಆ ನಿನ್ನ ಮುಖವೇ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆ ಹಾಗಿದ್ದೀಯಾ ಇವತ್ತು. ನಗು ಸ್ವಲ್ಪ" ಅಂದಳು.
ಅದೂ ಇದೂ ಮಾತಾಡಿ ಫೋನ ಇಟ್ಟೆ.

ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಹಾಗೆ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬಂದೆ. ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಆನ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಬಂದ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗೆ ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್ ಹೆಳುತ್ತ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗ ಅವಳೇ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು "ಆರ್ ಯೂ ಓಕೇ? ಯಾಕೆ ಹುಷಾರಿಲ್ವ. " ಅಂತೆಲ್ಲ ಬಡ ಬಡನೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉದುರಿಸಿದಳು. "ಹ್ಮ್ ಹೌದು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಷಾರಿಲ್ಲ " ಅಂತಷ್ಟೇ ಹೇಳಿ ಸುಮ್ಮನಾಗಿಬಿಟ್ಟೆ.

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನನ್ನ ಬಾಸ್ ಏನೋ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದವರೇ "ಅರೆ ಯೂ ಆಲ್ ರೈಟ್? ಯಾಕೆ ಸಪ್ಪಗಿದ್ದೀಯ? "
"ಐ ಆಮ್ ಫೈನ್ ಮೇಡಮ್. ಯಾಕೆ ಹಾಗನ್ಸ್ತಿದೆ ನಿಮಗೆ. " ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ನಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ. "ಹಿ ಹಿ ನೀನು ಹಾಗೆ ಹೆಳಿದ್ರೆ ನಂಗೊತ್ತಾಗಲ್ವಾ. ಏನು ಇವತ್ತಾ ಮೊದ್ಲು ನಾನು ನಿನ್ನ ನೋಡ್ತೀರೋದು? ಚಿಯರ್ ಅಪ್. ಸ್ಮೈಲ್ ಪ್ಲೀಸ್" ಅಂದರು.

ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಯಾವುದೋ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬೇಜಾರಾಗಿದ್ದು ನಿಜವಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಯೇ ಇನ್ನೊಂದಿಷ್ಟು ಜನ ಕೇಳಿದಾಗ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಆಯ್ತು. ಮುಖದ ಮೇಲಿನ ಒಂದು ನಗು ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸ್ತು. ಮೊನ್ನೆ ತಮ್ಮ ಕಳಿಸಿದ್ದ ಒಂದು ಏಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ ತೆಗೆದು ಓದಿದೆ .

"Never stop your SMILE even if u are sad becoz U knever know who is falling in Love with ur Smile."

ಹಾಗೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ನಾನು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಹೊಸದಾಗಿ ನಾವು ಹಾಕಿಸಿದ್ದ ನೋಟೀಸ್ ಬೋರ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಲು ನಾನು ಬರೆದಿದ್ದ ಒಂದು ಕವನ ನೆನಪಾಯಿತು.


ಒಂದು ಮುಗುಳ್ನಗೆ
ಅಂಥ ಬೆಲೆಯುಳ್ಳದ್ದಲ್ಲ ಬಿಡಿ
ಆದರೂ ಅದು ಮಾಡುವ ಮೋಡಿ
ಅಂತಿಂಥದ್ದಲ್ಲ್ಲ ನೋಡಿ

ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರ ಕಾಣುವ ಆ ನಗೆ
ನೆನಪಿನಲ್ಲುಳಿಯುವುದು ಮಾತ್ರ ಕೊನೆವರೆಗೆ
ಎಷ್ಟು ಸಿರಿವಂತನಿರಲಿ ಇದನ್ನು ಹೊಂದಲೇಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ
ಮತ್ತೆ ಇದನ್ನು ಹೊಂದದಷ್ಟು ಬಡವ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ

ಈ ಒಂದು ನಗೆ ಸಾಕು ಚೆಲ್ಲಲು
ಹರುಷದ ಹೊನಲು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ
ಸ್ನೇಹವನು ಉದಯಿಸುವುದು
ಈ ನಗೆ ಹೃದಯ ಹೃದಯದಲ್ಲೂ

ದಣಿದವನಿಗೊನ್ದು ಉತ್ಸಾಹದ ಚಿಲುಮೆ
ನೊಂದವನಿಗೊಂದು ಆಶಾಕಿರಣ
ಎಲ್ಲ ಕಷ್ಟಗಳಿಗೂ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಲಹೆ
ಈ ಒಂದು ಮುಗುಳ್ನಗೆ

ಬೇಡಿದರೆ ಸಿಗುವಂಥದ್ದಲ್ಲ
ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುವಂಥದ್ದಲ್ಲ
ಕದ್ದು ಪಡೆಯುವಂಥದ್ದಲ್ಲ
ಅಂತಿಂಥದ್ದಲ್ಲ್ಲ ಮುಗುಳ್ನಗೆ

ಇಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಹೇಳಬಹುದು
ಮುಗುಳ್ನಗೆಯ ಮೋಡಿ
ಕಾಣಲೇಬೇಕೆ ನೀವೂ ?
"ಒಮ್ಮೆ ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಬೀರಿ ನೋಡಿ"

ಸಂಜೆಯವರೆಗೂ ನನ್ನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದ ನಗುವಿನ ಬಗ್ಗೆಯೇ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದವರೆಲ್ಲ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ನಗುವಿಗೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಮಹತ್ವ ಇದೆಯಾ? ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟೆ.

ಆಫೀಸ್ ನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆಯೇ ಪಟ ಪಟನೆ ಮಳೆ ಹನಿಯಲು ಶುರುವಾಯ್ತು. ಕತ್ತೆತ್ತಿ ಮೇಲೆ ನೋಡಿದೆ. ಹನಿಗಳೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಪಟ ಪಟನೆ ಉದುರಿದವು. ಆ ಮಳೆ ಹನಿಗಳೂ "ಸ್ಮೈಲ್ ಪ್ಲೀಸ್" ಅನ್ನುತ್ತಿವೆಯೇನೋ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಮನಸ್ಸಿನಾಳ ದಿಂದ ನಗೆ ಯೊಂದು ತುಟಿಗಳ ಮೇಲೆ ತೇಲಿ ಬಂತು. ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಮನೆಯತ್ತ ಓಡಿದೆ.