ರಾಧೆ

ಇನ್ನೂ ಸಂಜೆಯಾಗದ ಹೊತ್ತು
ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣವ ಹೊದ್ದು
ಹೊಳೆಯುತ್ತ ಜುಳು ಜುಳು ಹರಿಯುತಿದೆ
ಯಮುನೆ ಇಂದೂ ಎಂದಿನಂತೆ

ಹರಿವ ನೀರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲೇ ಕಾಲಿಳಿಬಿಟ್ಟು
ಕೂತವಳು ಅವಳೇ ಮೀನು
ಕಂಗಳ ಚೆಲುವೆ, "ಇಂದು
ಬರುವನೆ ಕೃಷ್ಣನು"? ಎಂದು
ಕಾಯುತಿರುವ ರಾಧೆಯು

ನೀಲಿ ಅಗಸವ ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ
ಆ ನೀಲ ಮೇಘ ಶ್ಯಾಮ ನದೇ ನೆನಪು
ಬೀಸುತಿರುವ ತಿಳಿಗಾಳಿಯಲ್ಲೂ
ಅವನ ಪ್ರೇಮದ ಕಂಪು

ಹರಿವ ನೀರಿನ ಕಲರವದಲ್ಲೂ ಕೇಳುತಿದೆ
ಅವಳಿಗೆ ಮೋಹನ ಮುರಳಿಯ ಗಾನ
ಹೃದಯ ಹಾಡುತಿರುವ
ಹಾಡಿಗೂ ಅವನ ಪ್ರೀತಿಯದೇ ಸ್ವರ

ಸಂಜೆ ಜಾರುವ ಹೊತ್ತು
ಆವರಿಸುತ್ತಿರುವ ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲೂ
ಹುಡುಕುತಿರುವಳು ಕೃಷ್ಣನ ರೂಪವನ್ನೇ
ಮತ್ತೆ ಕೃಷ್ಣ ಕಾಣದಾದಾಗ
ಗಂಟಲುಬ್ಬಿ ದುಃಖ ಉಮ್ಮಳಿಸಿದಾಗ
ಕಣ್ಣಿಂದ ಜಾರಿದ್ದು ಅವನ ನೆನಪಿನ ಬಿಂದು

ಇರುಳಿನ ನಿಶ್ಶಬ್ದ ನೀರವತೆಯಲ್ಲೂ ಕೇಳುತಿದೆ
ಅವಳ ಉಸಿರಿನಲ್ಲೂ ಕೃಷ್ಣನದೇ
ಹೆಸರು, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹಲುಬುವಳು
"ನಾಳೆ ಬಂದೆ ಬರುವನು ನನ್ನ ದೇವನು
ನನ್ನ ಸೇರಲೆಂದು..."

ಹರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುವ ಯಮುನೆಯು
ನಿಡುಸುಯ್ಯುವಳು ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನು
ಕಾಣುವುದೇ ಮತ್ತೆ ನಾಳೆಯೆಂಬ ಬೆಳಕು?
ಬರುವನೆ ರಾಧೆಯ ಆ ಕೃಷ್ಣ?
ಕೊನೆಯಾಗುವುದೇ ರಾಧೆಯ ಕಾಯುವಿಕೆಯು?